Πεϊκές προθέσεις

Οι πρώτες προσπάθειες αναζήτησης επεμβατικών - χειρουργικών λύσεων στο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας ξεκίνησαν από τους Goodwin και Scott το 1952 με την τοποθέτηση ακρυλικών stents ενδοπεϊκά .

Στο πέρασμα των δεκαετιών, τα υλικά από τα οποία αποτελούνται οι προθέσεις έγιναν καλύτερα ανεκτά από τον ανθρώπινο οργανισμό, η τεχνική τοποθέτησής τους εξελίχθηκε και η επιστημονική κοινότητα μελέτησε τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους.

Η σύγχρονη πεϊκή πρόθεση είναι κατασκευασμένη πλέον εξ’ ολοκλήρου από σιλικόνη και περιέχει υγρό που δίνει την απαιτούμενη σκληρότητα στο πέος για την επίτευξη της ερωτικής επαφής. Η επέμβαση γίνεται συνήθως με ραχιαία αναισθησία όπου με μια μικρή τομή κοντά στη βάση του πέους διανοίγονται οι δύο σωλήνες του πέους, διαστέλλονται και στη συνέχεια τοποθετούνται δύο επιμήκεις κύλινδροι από σιλικόνη. Στην υδραυλική πρόθεση οι σωλήνες είναι διογκούμενοι δίνοντας στον άνδρα μια φυσική αίσθηση σκληρότητας και μαλθακότητας. Ο οργασμός και η εκσπερμάτιση δεν επηρεάζονται από την τοποθέτηση της πεϊκής πρόθεσης.

Ενδείκνυται σε ασθενείς που εμφανίζουν σοβαρή στυτική δυσλειτουργία η οποία δεν ανταποκρίνεται σε φαρμακευτικη αγωγή. Γι’ αυτούς τους ασθενείς η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης αποτελεί τη μόνιμη λύση στο πρόβλημα τους.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των πεϊκών προθέσεων είναι τα εξαιρετικά ποσοστά ικανοποίησης που εκφράζουν τόσο οι ασθενείς (που κυμαίνονται από 92 μέχρι 100%) όσο και οι ερωτικοί σύντροφοί τους (91-95%).

Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει πλέον μεγάλος όγκος επιστημονικής τεκμηρίωσης, που συστήνει την τοποθέτηση των πεϊκών προθέσεων λόγω της αποτελεσματικότητας, της ασφάλειας και της ικανοποίησης με τη μόνιμη λύση στο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας.